Afgelopen week ben ik in het mooie Leiden geweest. En aangezien een en een nou eenmaal twee is: Leiden + dichtbij Wassenaar = dus eindelijk naar Voorlinden!

Museum Voorlinden is een Nederlands particulier museum voor moderne en hedendaagse kunst op het Landgoed Voorlinden te Wassenaar in Zuid-Holland. Het werd in 2016 geopend en in het museum is een oppervlakte van ruim 4.000 m² voor tentoonstellingen gereserveerd. Naast zalen voor tijdelijke tentoonstellingen, wisselende collectiepresentaties en de vaste collectie omvat het gebouw een auditorium, een bibliotheek, een museumwinkel, educatieruimte en een restauratie-atelier. Op enkele tientallen meters van het museumgebouw is het museumrestaurant gevestigd in het Huis Voorlinden (de cappuccino en citroen meringue taart zijn er heerlijk).

De tijdelijke tentoonstellingen in het museum op dit moment zijn:

• Anselm Kiefer (te zien t/m 6 september 2020)
• Momentum (te zien t/m 25 oktober 2020)
• Rendez-Vous (te zien t/m 15 november 2020)

Sommige werken zijn permanent te zien in museum Voorlinden. Het zijn stuk voor stuk belevingskunstwerken. Ze laten zich niet beschrijven – je moet ze ondergaan. Deze werken worden de highlights genoemd. Hieronder een paar foto’s van de kunstwerken, maar ik raad je aan om ze gewoon zelf te gaan beleven.

Richard Serra Open Ended, 2007-2008

Deze enorme cortenstalen sculptuur weegt 216 ton. Zes stalen platen vormen samen een doolhof. Het is een kunstwerk vol tegenstellingen.

Ron Mueck 1958
Couple under an Umbrella, 2013

Ron Mueck maakt hyperrealistische mensfiguren, die hij tot in het kleinste detail uitwerkt. Ze lijken van vlees en bloed, maar verworden door hun schaal tot sprookjesachtige reuzen.
Dit stel is twee keer zo groot als wij.

Leandro Erlich 1973, Swimming Pool, 2016

Leandro Erlich ontwierp deze swimming pool speciaal voor Voorlinden. Hij gaf zijn kunstwerk alle kenmerken van een echt zwembad: het herkenbare blauw op de wanden, de typerende lampen en zelfs een echt trapje waarlangs je lijkt te kunnen afdalen. Toch kun je als bezoeker op de bodem lopen zonder nat te worden.

Niet alleen de binnenkant van het museum is mooi, maar de tuin rondom het museum is ook zeker een kijkje waard. De museumtuin is ontworpen door Piet Oudolf en hij creëerde een tuin die drie seizoenen bloeit. De tuin bevat zo’n vijftig soorten vaste planten en siergrassen.

Museum Voorlinden is een beleving opzich en ik raad je dan ook aan om hier snel eens een kijkje te gaan nemen. Voorlinden tot snel!

Begin vorig jaar vond ik het tijd worden om mezelf weer eens uit te dagen. Het hardlopen had ik immers al lang en breed onder de knie (zie eerste blogpost). Een MBO-diploma is natuurlijk mooi, mooie werkervaringen op je CV nog mooier, maar in mijn ogen miste er nog iets: een HBO-diploma. Dus daar ging ik, mijn parttime studentenleven in.

In september 2019 begon het avontuur. Ik ging deeltijd Sociaal Juridische Dienstverlening studeren aan de Hanzehogeschool in het mooie Groningen. Dit was behoorlijk wennen in het begin, nieuwe mensen, nieuwe omgeving en weer studeren na 4 jaar fulltime te hebben gewerkt. Een hele verandering. Ik ging van 36 uur naar 28 uur werken per week en zat op de dinsdag van 14:30 uur tot 22:00 uur op school. Dat kantinevoedsel is trouwens nog steeds niet optimaal.

Het eerste jaar van de studie is je propedeuse jaar. Dit jaar is verdeeld in vier blokken en je kunt ieder blok 15 EC’s (European Credits) behalen. Je propedeuse heb je zodra je alle 60 EC’s hebt behaald (spoiler: mijn propedeuse is nog niet binnen). Ieder blok bestaat uit (gezamenlijke) opdrachten en tentamens die gemaakt moeten worden. Hieronder een greep van de (juridische) vakken die ik heb mogen volgen het afgelopen jaar:

• Algemene Inleiding Recht (Staatrecht)
• Inleiding Privaatrecht
• Burgerlijk Procesrecht
• Sociaal Psychologisch Fundament
• Bestuursrecht
• Straf- en strafprocesrecht
• Arbeidsrecht
• Socialezekerheidsrecht
• Engels
• Juridische Methoden en Technieken
• Management & Organisatie
• Professionele Communicatie Schriftelijk & Mondeling

Als ik dit eerste jaar moet omschrijven dan komen de woorden rollercoaster, plannen, deadlines en zelfstandigheid in me op. Na ieder blok heb je gelukkig wel even adempauze, zo ongeveer twee dagen, en dan mag je weer door naar het volgende blok.

In blok 3 ben ik eveneens begonnen met stagelopen. Dit is een belangrijk deel van de opleiding en hiermee mag je dus al in jaar 1 beginnen, super leuk! Ik heb ervoor gekozen om stage te lopen bij mijn eigen werkgever. Ik combineer mijn eigen werkzaamheden als Juridisch Administratief Medewerker met die van een Junior Juridisch Medewerker.

Maar waarom beginnen met een studie als je werk leuk genoeg is?

Om te kijken wat er nog meer in zit natuurlijk!

Het eerste jaar is in ieder geval voorbij gevlogen en tuurlijk was het soms pittig, maar als ik dit jaar opnieuw de keuze moest maken om (weer) te gaan studeren dan zou ik het zo weer doen.

You don’t need to see the whole staircase, just take the first step!

Afgelopen week ben ik vier dagen in de hoofdstad van Andalusië geweest. Het is de belangrijkste stad van Zuid-Spanje op het gebied van cultuur, politiek, economie en kunst: Sevilla. Sevilla is te mooi om niet gezien te hebben dus ik geef je hierbij alvast een voorproefje van de stad, zodat je na het lezen van deze blog direct kunt gaan boeken.

Op maandagochtend begonnen we met een verkenning van de stad, per fiets. Dit is een leuke en snelle manier om de stad te leren kennen; je ziet veel highlights en de gids vertelt interessante weetjes. Tijdens de drie uur durende fietstocht hebben we de volgende hoogtepunten gezien: Giralda (een toren die door de Almohaden in 1184-1195 is gebouwd. De toren staat naast de kathedraal van Sevilla en de patio de los Naranjos en is 104,5 meter hoog), Torre de Oro (eveneens een toren die door Almohaden is gebouwd. Hij dateert uit de 13e eeuw en ligt aan de Paseo Cristóbal Colón en de Guadalquivir), Barrio de Santa Cruz (het toeristische hart van de stad), Real Fábrica de Tabacos (de oude tabaksfabriek van de stad die, in opdracht van de koninklijke familie, werd gebouwd tussen 1728 en 1771. De fabriek bood plaats aan ruim 10.000 (voornamelijk vrouwelijke) werknemers. Het complex bevatte onder andere een eigen gevangenis, een kindercreche en een gerechtsgebouw. Sinds 1949 zijn de fabriekshallen van de oude tabaksfabriek onderdeel van de universiteit van Sevilla (hoe cool?!), La Catedral (De Kathedraal van Sevilla is een grote gotische kathedraal en de hoofdkerk van het aartsbisdom Sevilla. De kathedraal is gebouwd in de vorm van een vijfbeukige kruiskerk met kapellen en is van binnen 127 meter lang, 83 meter breed en 43 meter hoog), Trianabrug (ook wel Puente de Isabel II genoemd, is een boogbrug over de Guadalquivir. De brug werd in de periode 1845-1852 gebouwd en verbindt de wijk Triana op de westelijke oever met het stadscentrum, Alcázar-paleis (het Koninklijk paleis, welke nog steeds in gebruik is), Maria Luisa park (Het Parque de María Luisa in Sevilla is het bekendste openbare park van Sevilla. Het is opgenomen in de nationale lijst van belangrijke culturele belangen (Bienes de Interés Cultural) in Spanje, en last but not least sloten we de fietstour af met een bezoek aan Plaza de España (het halvemaanvormige Plaza de España is een van de bekendste pleinen van Sevilla. Ter ere van de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling van 1929).

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Waar Sevilla om bekend staat is de Spaanse dans- en muziekstijl flamenco. Ook het stierenvechten kenmerkt de Spaanse stad. In de voormalige havenwijk El Arenal bepaalt Plaza de Toros het beeld. Het is het oudste en zeker een van de mooiste stadions voor stierengevechten in Spanje. Van april tot september worden er op zo’n veertig dagen (meestal op zondag) stierengevechten (corridas) gehouden in de Plaza de Toros.

Plaza de Toros is tevens een museum, onder leiding van een gids wordt verteld over de geschiedenis van het stierenvechten. Ik vond de rondleiding erg interessant, maar had wel gemengde gevoelens. Het is gek om te beseffen dat onschuldige stieren deelnemen aan een gevecht met als doel gedood te worden. Het meest gekke vind ik nog wel dat mensen kaartjes kopen om aanwezig te kunnen zijn bij deze gevechten.

Op woensdag stond een bezoek aan de Kathedraal van Sevilla (Catedral de Sante Maria de la Sede) op de planning. De kathedraal is gebouwd in de vorm van vijfbeukige kruiskerk met kapellen en is van binnen 127 meter lang, 83 meter breed en 43 meter hoog. De Giralda is de 104,5 meter hoge klokkentoren van de kathedraal. Sinds 1987 is de kathedraal onderdeel van de lijst van Werelderfgoed van de UNESCO. De kathedraal is erg indrukwekkend en zeker een aanrader om te bezoeken! Binnenin de kathedraal is het praalgraf van Christoffel Columbus. De gids van de fietstour wist te vertellen dat uit DNA-onderzoek is gebleken dat enkel de knieschijf van Columbus in Sevilla ligt. (Een idioot groot graf voor alleen een knieschijf, vind je ook niet? Misschien is het ook wel met minder mensen te tillen …)

Het Koninklijk Paleis van Sevilla is eveneens een must see tijdens een bezoek aan deze mooie stad. Het paleiscomplex is waarschijnlijk het oudste koninklijk paleis van Europa dat nog steeds als zodanig in gebruik is. Het is een van de beste voorbeelden van de Mudéjar-architectuur (een bouwstijl in het door de christenen heroverde Spanje die sterk beïnvloed was door de voorgaande Moorse cultuur). Het Alcázar werd, samen met de kathedraal van Sevilla in 1987 op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Het Paleis was fantastisch en de eindeloze Paleistuinen (met pauwen, ja echt) maakten het helemaal af.

• 

• 

• 

Vier dagen in deze mooie stad waren echt een feestje en ik zou Sevilla dan ook aan iedereen aanraden. Hasta pronto!

Geloven doe ik het nog niet helemaal, maar ik heb gisteren gewoon ”even” voor het eerst 5 kilometer gerend, tijdens de Ladies Run in Groningen. De Ladies Run steunt het goede doel Pink Ribbon (zij financieren onderzoeken en projecten op het gebied van behandelingen, nazorg en langetermijneffecten van borstkanker. Met als doel: een langer en beter leven voor iedere (ex) borstkankerpatiënt). Tijdens deze twaalfde editie in Groningen is er een bedrag van € 13.000,00! opgehaald. Waanzinnig!

Dat je door middel van het meedoen aan een hardloopwedstrijd een goed doel steunt is natuurlijk fantastisch, maar dit was voor mij niet de enige drijfveer. Ik wilde mezelf overtreffen, aangezien ik altijd degene was die riep: ”meedoen aan een hardloopwedstrijd? Dat is niets voor mij!”. Ik vond hardlopen voorheen maar een gekke sport, want laten we eerlijk zijn; waarom zou je jezelf helemaal in het zweet rennen voor een medaille? Inmiddels heb ik het ”licht” gezien en begin het hardlopen steeds leuker te vinden!

Op 3 maart begon ik met trainen voor de 5 kilometer met behulp van de app Imagine Run, die kan ik overigens iedereen aanbevelen. Met Imagine Run bepaal je zelf je startpunt, de afstand en de snelheid waarmee je wilt hardlopen (wandelen is ook mogelijk via deze app). Deze app zet via gps drie routes voor je uit, hierdoor loop je nooit hetzelfde rondje (ook handig voor als je ergens bent waar je de omgeving nog niet zo goed kent, maar waar je wel wilt hardlopen). De app bevat trainingsschema’s om de conditie rustig op te bouwen (ideaal voor mensen zonder conditie, a.k.a. me, myself and i, voordat ik begon aan deze uitdaging). Naast trainingen worden er tips gegeven voor opwarmen, lopen en cooling-down. Super handig!

Gisteren was het dan zover, mijn eerste run/hardloopwedstrijd (en wat was ik zenuwachtig, pff). Vanaf 11:30 uur was het mogelijk om je startbewijs op te halen op de Vismarkt, waar tevens de start en de finish was. Om 13:00 uur startte de warming-up voor de 5 km-renners waarna het startschot om 13:30 uur te horen was.

Wat een leuk evenement was dit! Een leuke route dwars deur mien aigen stad, goede sfeer, alles roze, en mooi weer. Mijn eerste 5 kilometer was een feestje en heb ik gerend in een tijd van 38:23. Genoeg ruimte voor verbetering, op naar de volgende uitdaging!

Op 29 oktober 2018 vond ik dat het tijd werd om bloed te geven. Ik ben 25, gezond, en zeker wel een held op sokken, maar dat staat mijn bloeddonatie gelukkig niet in de weg. Ik besloot om mij aan te melden als bloeddonor en raadpleegde de site van Sanquin voor meer informatie. https://www.sanquin.nl/donor-worden/wat-je-moet-weten-voordat-je-donor-wordt

Na het invullen van mijn gegevens kreeg ik een aardige e-mail van Sanquin: Welkom! Uw aanmelding als bloeddonor is gelukt. (top!) ”heel erg bedankt voor uw aanmelding. Een prachtig gebaar en goed nieuws voor iedereen die uw bloed hard nodig heeft.” In de mail stond ook dat de aanmelding zo snel mogelijk verwerkt zou worden en hierna telefonisch contact met mij werd opgenomen. Dit klopt, een paar dagen later werd ik gebeld en gaf een vriendelijke meneer mij meer informatie over de vervolgstappen, ook besprak ik met hem mijn vragen. Ik plande met hem een afspraak op de Sanquin locatie bij mij in de buurt. Voor een eerste afspraak met de donorarts. Op zo’n eerste afspraak zal je niet meteen bloed geven, het bloed zal eerst getest moeten worden.

Sanquin vertelt er op hun site het volgende over: “je vult eerst een medische vragenlijst in. Daarna wordt in het gesprek met de donorarts de medische vragenlijst met jou doorgenomen. Tijdens dit gesprek vragen we je je gewicht en lengte en wordt ook je bloeddruk en het hemoglobinegehalte (Hb) in je bloed gemeten. Deze afspraak duurt ongeveer een uur. Na het gesprek met de donorarts neemt de donorassistent vier buisjes bloed bij je af. Dit hebben we nodig om je bloed te testen. Nadat we de buisjes hebben afgenomen, is de afspraak voorbij. Je kan dan nog even ontspannen bij de koffietafel, maar je kunt ook meteen weggaan als je je goed voelt.”

Als alles in orde is, krijg je na een paar weken een oproepkaart in de brievenbus. Geef je bloed op een locatie op wielen, dan ontvang je jouw oproepkaart bij de eerst volgende keer dat we aanwezig zijn op die locatie. We testen jouw buisjes bloed op vijf infectieziekten die via bloed overdraagbaar zijn: hiv, hepatitis B, hepatitis C, syfilis en HTLV-I/II. Indien blijkt dat je besmet bent met één van deze vijf infectieziekten, lichten we je altijd in. Alleen als er wat in je bloed gevonden is, ontvang je de testuitslag van Sanquin. In dat geval nemen ze binnen vier weken persoonlijk contact met je op.

Met bloedgroep O-positief kan ik veel mensen helpen, omdat deze in Nederland het meeste voorkomt. Ook kan ik bloed geven aan mensen die bloedgroep A-positief, B-positief of AB-positief hebben (wow!!)

Vrouwen mogen maximaal drie keer per jaar bloed geven, mannen maximaal vijf keer per jaar. Een bloeddonor met bloedgroep O-positief wordt gemiddeld drie à vijf keer per jaar opgeroepen. 

En wat stellen die paar keren nou helemaal voor? Precies. Het stelt bijna niks voor, maar kan wel een hoop levens redden!

https://www.sanquin.nl/